قرص نیتروفورانتوئین

قرص نیتروفورانتوئین ؛ نحوه مصرف و جایگزین قرص نیتروفورانتوئین برای ماهی و کودکان همگی در سایت فال و خواب . امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.

توضیحاتی در مورد قرص نیتروفورانتوئین

قرص نیتروفورانتوئین با نام لاتین Nitrofurantoin ، از داروهای درمان‌کننده عفونت دستگاه ادراری است که با از بین بردن میکروب‌ها و باکتری‌هایی که معمولا منشا روده‌ای داشته و عامل عفونت هستند.♥ علایم ناشی از عفونت ادراری را از بین می‌برد. سردرد، سرگیجه، درد قفسه سینه، تب و لرز، سرفه و گلودرد برخی از عوارض مصرف قرص نیتروفورانتوئین می‌باشد.

موارد مصرف قرص نیتروفورانتوئین

نیتروفورانتوئین در درمان عفونت های مجاری ادرار مصرف می شود.درمان عفونت‌های دستگاه ادراری، پروفیلاکسی عفونت‌های ادراری.

مشخصات قرص نیتروفورانتوئین

نیتروفورانتوئین (به انگلیسی: NITROFURANTOIN) رده درمانی: داروهای ضدباکتری . اشکال دارویی: قرص

مکانیسم اثر قرص نیتروفورانتوئین

به نظر می رسد نیتروفورانتوئین با دخالت در کار آنزیم های باکتریایی، بسته به غلظت، باعث توقف رشد یا مرگ باکتری شود.مکانیسم اثراین دارو در از بین بردن میکروبها پیچیده و منحصربه‌فرد است. این دارو اصولاً با آسیب به DNA باکتری عمل میکند. نیتروفورانتوئین به سرعت در داخل باکتری احیا میشودو فرم احیا شده آن بسیار فعال است.

عوارض جانبی قرص نیتروفورانتوئین

عفونت ریه‌ها (درد قفسه سینه، تب، لرز، سرفه، مشکل در تنفس)؛ خارش؛ بثورات جلدی، یا دردهای مفصلی؛ سرگیجه، خواب‌آلودگی، خستگی، یا سردرد؛ گلودرد و تب؛ یا بی‌حسی یا گزگز صورت یا دهان. آنتی اسیدها و مواد جاذب، این داروها کاهش می دهند. مصرف همزمان نیتروفورانتوئین با پروبنسید، به دلیل کاهش دفع توبولی، ممکن است سبب بروز مسمومیت با نیتروفورانتوئین شود.

فارماکوکینتیک قرص نیتروفورانتوئین

جذب این دارو متغیر است. فراهمی زیستی آن در حضور غذا افزایش می یابد. غلظت دارو در ادرار و کلیه ها زیاد و در سرم خیلی کم است . نیمه عمر این دارو ۱- ۳/۰ ساعت است. این دارو عمدتاً از راه کلیوی دفع می شود.

منع مصرف قرص نیتروفورانتوئین

این دارو در عیب کار کلیه، نوزادان با سن کمتر از ۳ ماه، کمبود G6PD و پورفیری نباید مصرف شود.این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود: کم خونی، دیابت، عدم تعادل الکترولیت ها، کمبود ویتامین B و فولات، بیماری ریوی و عیب کار کبد و نوروپاتی محیطی یا استعداد محیطی از عوارض این دارو هستند.

تداخل دارویی با قرص نیتروفورانتوئین

۱- این دارو ممکن است موجب پاسخ مثبت کاذب در آزمون گلوکز ادرار شود. ۲- رنگ ادرار بیمار ممکن است زرد تا قهوهای تغییر کند. ۳- بهتر است این دارو با غذا یا شیر مصرف شود.

قرص نیتروفورانتوئین چیست

قرص نیتروفورانتوئین (Nitrofurantoin) از داروهای درمان‌کننده عفونت دستگاه ادراری است که با از بین بردن میکروب‌ها و باکتری‌هایی که معمولا منشا روده‌ای داشته و عامل عفونت هستند علایم ناشی از عفونت ادراری را از بین می‌برد. معمولا دوره درمان چند روزه تجویز شده از سوی پزشک برای رفع عفونت ادراری کافی می‌باشد.

نام های تجاری قرص نیتروفورانتوئین

Macrobid , Macrodantin , Furadantin , Nitro Macro

مقدار مصرف قرص نیتروفورانتوئین

مقدار مصرف دارو باید توسط پزشک تعیین گردد. به طور معمول برای درمان عفونت ادراری این دارو چهار مرتبه در شبانه روز مصرف می‌شود. همچنین به منظور پیشگیری از عفونت ادراری یک بار مصرف دارو در طول شبانه روز تجویز می‌شود.

نکاتی در مورد مصرف قرص نیتروفورانتوئین

۱- این دارو ممکن است موجب پاسخ مثبت کاذب در آزمون گلوکز ادرار شود. ۲- رنگ ادرار بیمار ممکن است زرد تا قهوهای تغییر کند. ۳- بهتر است این دارو با غذا یا شیر مصرف شود. این دارو در نوزادان و افراد با سابقه بیماری کلیوی نباید مصرف شود. توصیه می‌شود دارو را با غذا یا شیر مصرف کنید. در اثر مصرف این دارو ممکن است رنگ ادرار به زرد یا قهوه‌ای تغییر پیدا کند. در صورتیکه مبتلا به دیابت، کم خونی و یا بیماری‌های ریوی هستید دارو را با حتیاط و با نظر پزشک مصرف کنید. چنانچه در دوران بارداری یا شیردهی به سر می‌برید تنها با نظر پزشک این دارو را مصرف کنید. در صورتیکه سابقه داشتن هر نوع حساسیت دارویی را داشته‌اید قبل از اقدام به مصرف قرص نیتروفورانتوئین با پزشک مشورت کنید. در صورتیکه دچار علایم و نشانه‌های حساسیت به دارو مثل کهیر، تورم صورت و مشکل تنفسی و… شدید سریعا به پزشک مراجعه کنید. در صورتیکه بدن شما با کمبود ویتامین B و اسید فولیک مواجه است درباره مصرف و یا عدم مصرف قرص نیتروفورانتوئین با پزشک مشورت کنید.

قرص نیتروفورانتوئین در سالمندان

عوارض این دارو ممکن است در افراد سالمند بیشتر رخ دهد. بنابراین این دسته از افراد نیاز به توجهات ویژه‌ای در این زمینه دارند.

مصرف قرص نیتروفورانتوئین با مشورت پزشک

اگر موارد زیر را داشتید حتما قبل از خوردن قرص های نیتروفورانتوئین با پزشک خود مشورت نمایید. اگر باردار یا شیرده هستید : اگر چه داروی نیتروفورانتوئین می تواند در دوران بارداری نیز مصرف شود اما نظریه پزشک و اطلاع از باردار بودن و شرایط جسمانی، مهمترین نکته در مورد خوردن یا نخوردن این قرص است. اگر هرگونه مشکل کبد و کلیه دارید. اگر دیابت دارید. اگر کم خون هستید یا ویتامین B و اسید فولیک بدن شما کم است. اگر هر گونه مشکل تنفسی دارید. اگر تا کنون یک واکنش آلرژیک به یک دارو نشان داده اید.

احتیاط در مورد مصرف قرص نیتروفورانتوئین

موارد احتیاط: افرادی که دیابت ملیتوس دارند. افرادی که آسم دارند. افرادی که آنمی یا کم خونی دارند. افرادی که دچار کمبود ویتامین B هستند. افرادی که دچار اختلالات الکترولیتی هستند.

آشنایی با عفونت دستگاه ادراری

عفونت دستگاه ادراری (UTI یا Urinary tract infection) نوعی عفونت باکتریایی است که بر بخشی از دستگاه ادراری تأثیر می‌گذارد. هنگامی که عفونت دستگاه ادراری تحتانی را مبتلا می‌کند سیستیت ساده (عفونت مثانه) نامیده می‌شود و هنگامی که بر دستگاه ادراری فوقانی تأثیر می‌گذارد به آن پیلونفریت (عفونت کلیه) گفته می‌شود.علائم مربوط به دستگاه ادراری تحتانی عبارتند از دفع ادرار همراه با درد یا تکرر ادرار یا اضطرار برای ادرار (یا هر دو)، در حالی که علائم مربوط به پیلونفریت عبارتند از تب و درد پهلو به همراه علائم مربوط به عفونت دستگاه ادراری تحتانی. این علائم در افراد مسن یا بسیار کم سن و سال ممکن است مبهم یا نامشخص باشند. عامل اصلی هر دو نوع عفونت مذکور اشرشیا کلی است، با این حال ندرتاً باکتری‌های دیگر، ویروسها یا قارچ نیز ممکن است موجب آن شوند. عفونت‌های دستگاه ادراری معمولاً در زنان نسبت به مردان بیشتر رخ می‌دهد، چرا که نیمی از زنان در طول زندگی خود حداقل به یک عفونت مبتلا می‌شوند. بروز مجدد بیماری امری شایع است. عوامل خطرساز عبارتند از: آناتومی بدن زنان، مقاربت جنسی و سابقه خانوادگی. پیلونفریت در صورت بروز معمولاً پس از عفونت مثانه ظاهر می‌شود، اما ممکن است ناشی از عفونت منتقله از راه خون نیز باشد. تشخیص این بیماری در زنان سالم و جوان تنها بر اساس علائم امکان‌پذیر است. در افرادی که علائم آن‌ها مبهم است، ممکن است تشخیص بیماری مشکل باشد زیرا ممکن است باکتری‌ها وجود داشته باشد، اما عفونتی مشاهده نشود. در موارد پیچیده یا در صورتی که درمان با شکست مواجه شود، ممکن است کشت ادرار مفید باشد. در افراد مبتلا به عفونت‌های مکرر، می‌توان از دوز پایین آنتی بیوتیکها به‌عنوان اقدام پیشگیرانه استفاده کرد. در موارد غیرپیچیده، عفونت‌های دستگاه ادراری را می‌توان به‌راحتی با مصرف آنتی بیوتیک در یک دوره کوتاه درمان کرد، اگرچه مقاومت در برابر بسیاری از آنتی بیوتیک‌های مورد استفاده برای درمان این بیماری در حال افزایش است. در موارد پیچیده، ممکن است لازم باشد دوره‌های درمان طولانی‌تر شوند یا نیاز به تزریق آنتی بیوتیک وریدی باشد، و در صورتی که علائم در طی دو یا سه روز بهبود پیدا نکرد، لازم است آزمایش‌های تشخیصی بیشتری انجام گردد. در زنان، عفونت‌های دستگاه ادراری شایع‌ترین شکل عفونت‌های باکتریایی است و هر سال ۱۰٪ به میزان عفونت‌های دستگاه ادراری افزوده می‌شود. نوار تست آغشته به نمونه ی ادرار شخص بیمار، می تواند علائم غیر مستقیم وجود عفونت مانند خون، پروتئین، سلول های سفید خون و نیتریت را مشخص کند. بسیاری از باکتریهای شایع، نیترات را که یک ماده ی شیمیایی بوده و به صورت طبیعی در ادرار وجود دارد، به نیتریت که وجود آن در ادرار غیر طبیعی است تبدیل می کنند. برای انجام آزمایش ادرار در آزمایشگاه، نمونه ی ادرار باید از میانه ی ادرار انتخاب شود و فرایند نمونه برداری باید تمیز باشد به گونه ای که ورود میکروب به داخل نمونه از خارج مقدور نباشد. (معمولا اصول انجام آزمایش توسط پرسنل آزمایشگاه به شما گفته خواهد شد.) وجود ۱۰۰۰۰۰ باکتری در هر میلی لیتر از ادرار را می توان یک عفونت قابل توجه در نظر گرفت به خصوص اگر همراه با آن چرک و یا سلول های سفید خون (لکوسیت – leukocytes) نیز توسط میکروسکوپ مشاهده شود. هر نوع باکتری آلوده کننده ای که یافته شود، در آزمایشگاه کشت شده تا میزان حساسیت آن به آنتی بیوتیک های رایج ارزیابی شود.

عفونت دستگاه ادراری چیست

تعریف عفونت ادراری (UTI) عبارتست از: وجود میکرو ارگانیسم های در حال تکثیر در کلیه ها، مجرای ادراری کلیه تا مثانه، مثانه و مجرای ادراری مثانه به خارج از بدن. شیوع ابتلا به بیماری عفونت دستگاه ادراری در خانم ها ۵۰ برابر بیشتر از آقایان است و احتمال ابتلا به این بیماری در آنها به حدود ۵% در سال میرسد. عفونت ادراری در مردان زیر ۶۰ سال نادر است اما میزان شیوع این بیماری در افراد مسن تر، در مردان و زنان مشابه است. دامنه ی شدت این بیماری می تواند از التهاب مثانه (التهاب خفیف اما ناراحت کننده ای که تنها به مثانه محدود می شود.) باشد تا عفونت های شدید کلیوی مانند پیلونفریت (pyelonephritis – زمانی که عفونت خود را به بافت کلیه ها می رساند.) درمان این بیماری به این قضیه بستگی دارد که عفونت چگونه و به چه صورتی خود را نمایان کند. بیشتر بیماران نسبت به روش های درمانی واکنش نشان داده و درمان می شوند و بعید است که هیچ گونه اختلال دیگری در دستگاه ادراری باقی بماند.ادرار در افراد سالم استریل است، به این معنی که عاری از هر گونه میکروارگانیسمی است. مهمترین عامل استریل ماندن دستگاه ادراری، تخلیه ی مداوم و کامل مثانه است. علت بسیاری از عفونت های ادراری تجمع باکتری هایی در اطراف مجاری ادراری و سپس صعود آنها به داخل بقیه ی اعضای دستگاه ادراریست. عوامل متعددی می توانند احتمال بروز این فرایند را بیشتر کنند، از جمله: انسداد: بزرگ شدن پروستات تنگ شدن مجاری غدد شرایط نورولوژیکی: اسپینا بیفیدا (Spina bifida) ام اس (MS) آسیب های نخاعی بیماری های ساختاری مثانه: دیورتیکول (بیرون زدگی های کوچک – diverticula) در دیواره ی مثانه تومور غیر طبیعی بودن مسیر ادرار: کلیه ی نعل اسبی (horseshoe kidney) انسداد توسط سنگ های کلیه و یا سنگ های مثانه کلیه ی پلی کیستیک (polycystic) بیماری ریفلاکس مثانه (معمولا به علت نشت دریچه ی بین مثانه و حالب که مثانه را به کلیه مرتبط می سازد به وجود می آید) جسم خارجی: ابزارهای پزشکی (به عنوان مثال، در حین یک فرایند پزشکی) کاتتر و استنت بیماری های زمینه ای: دیابت درمان با استروئید عفونت های ادراری به دو دسته ی با عامل بیمارستانی و با عامل غیر بیمارستانی (جامعه) تقسیم می شوند. ۷۰ درصد از عفونت ها، عامل غیر بیمارستانی دارند و معمولا توسط باکتری اشرشیاکلی یا E کُلی (Escherichia coli) که منشا آن روده ی خود شخص بیمار است، به وجود می آیند. عفونت ادراری با عامل بیمارستانی نیز معمولا توسط باکتری اشرشیاکلی به وجود می آید اما سودوموناس (Pseudomonas) و استافیلوکوک (Staphylococcus) علل مهمی هستند به خصوص زمانی که از یک ابزار جراحی مانند کاتتر استفاده شود. ابزار ها فاکتورهایی هستند که زمینه را برای ایجاد عفونت فراهم می کنند. عفونت های بیمارستانی معمولا می توانند به وسیله ی ارگانیسم های مختلفی به وجود بیایند که مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها مشکل شایع در اینگونه عفونت هاست بسته به اینکه عفونت، قسمت های پایین تر (مثانه و پیشابراه) را تحت تاثیر قرار داده باشد و یا قسمت های بالاتر (کلیه ها و حالب ها)، علائم می توانند متفاوت باشند. علائم عفونت قسمت پایینی از دستگاه ادراری عبارتند از: سوزش هنگام ادرار (dysuria)، تکرر ادرار (مکررا نیاز به دفع ادرار وجود دارد) و ادرار اضطراری (نیاز فوری به ادرار کردن). ادرار می تواند کدر باشد و بوی بدی نیز داشته باشد. در افراد مسن تر علائمی کلی مانند آشفتگی و بی اختیاری ادراری نیز می تواند وجود داشته باشد. عفونت ادراری در افراد مسن تر به علت ضعیف شدن مثانه برای انجام عمل تخلیه، بزرگ شدن پروستات و یا بی اختیاری ادراری ناشی از سکته ی مغزی و یا آلزایمر بسیار شایع تر است. علائم عفونت ادراری در قسمت بالایی دستگاه ادراری همان علائم عفونت در قسمت پایینی بوده به اضافه ی درد در کمر (پهلو)، تب و لرز. بیمار به احتمال زیاد به حدی ناخوش خواهد بود که ممکن است لازم شود شخص در بیمارستان بستری شود.