شعر در مورد ایران

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

کسی عطر ماگنولیای تنت را در نیافت

کسی مینای عشق را

در میان دندانهایت ندید

هزار مادیان ایرانی

در اصطبل ابروانت خفته اند

آن دم که چهار شب کامل

دست در کمرگاه تو

که دشمن برف است

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

امروز جهان بهار از ایران ملکست

میدان همه پر نگار از ایران ملکست

رامش چو گلی به بار از ایران ملکست

افروخته شه کنار از ایران ملکست

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

آفرید آن مرد ایران صغیر

با هنرهای غریب و دلپذیر

یک نگاه او گشاید صد گره

خیز و تیرش را بدل راهی بده

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

علاقه ای در دنیا شدید تر از عشق به وطن نیست.

زندگی انسان های فعال ، خاک وطن را بارور می سازد.

خانه ات را حاضری از دست بدهی ، ولی وطن را هرگز .

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

وطن هم برای زنده ماندن نیاز به آبیاری دارد که شهیدان عهده دار آن هستند.

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

دین عقیده مقدس، وطن خانه مقدس و امید زندگی مقدس ملت هاست.

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

دنیا محل زندگی همه مردم جهان است و ما تنها به قسمتی کوچک از آن به نام  دل بسته ایم.

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

فرهنگ درست به خوبی و پاکی گرایش دارد، از جنگ و ستیز بیزار است و ادب و نیک رفتاری را می پسندد.

ایران من

ایران من، ای سرزمین کهن، مهد فرهنگ و هنر، مام وطن، از تو در جان و دلم شور و غوغا است، در رگ و ریشه ام خون تو جاری است.

کوه های بلند و دشت های پهناور، دریاچه های نیلگون و جنگل های انبوه، همه و همه از توست، ای ایران من، تو هستی جان و جهان من.

از فردوسی و سعدی تا حافظ و مولانا، شاعران و عارفان نامی، همه از تو سروده اند، ای ایران من، تو هستی مایه ی افتخار من.

از کوروش و داریوش تا نادرشاه، پادشاهان سلحشور و نیکوکار، همه برای تو جان فدا کرده اند، ای ایران من، تو هستی مایه ی سربلندی من.

ایران من، ای سرزمین کهن، من به تو عشق می ورزم، ای مام وطن، تا ابد در قلبم خواهی ماند، ای ایران من، ای جان و جهان من.

بوی عیدی

بوی عیدی می آید، شمعدانی ها گل کرده اند، بهار آمده است، سبزه ها درآمده اند.

سفره ی هفت سین پهن شده، سکه و سیب و سمنو هست، ماهی قرمز توی تنگ بلوری، دل را برده از ما با چشمهای قشنگش.

بزرگترها اسکناس های نو می دهند، بچه ها با خوشحالی جیغ می زنند، عید نوروز شده، همه شاد و خندانند.

ایران من، ای سرزمین کهن، عید نوروزت مبارک، امیدوارم سالی پر از سلامتی و شادکامی داشته باشی.

ایران زیبا

ایران زیبا، ای سرزمین مادری، تو هستی گهواره ی تمدن، از تو در تاریخ هزاران داستان گفته اند، از تو در شعر و ترانه هزاران نغمه سروده اند.

کوه های تو بلند و سر به فلک کشیده اند، دشت های تو پهناور و سرسبز هستند، دریاچه های تو نیلگون و زلالند، جنگل های تو انبوه و پر از درختان تناور هستند.

مردم تو مهمان نواز و خونگرم هستند، فرهنگ تو غنی و پربار است، تاریخ تو پر از افتخار و عظمت است، آینده تو روشن و امیدوار کننده است.

ایران زیبا، ای سرزمین مادری، من به تو عشق می ورزم، تا ابد در قلبم خواهی ماند، ای ایران من، ای جان و جهان من.