شعر در مورد ریاکاری

شعر در مورد ریاکاری ؛ متن در مورد ریاکاری و یکرنگی و نفاق به همراه شعر نو همگی در سایت فال و خواب. امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.

گوئیش: مرد ریاکاری بود

اهل مشرب را به دل باری بود

ور ز قید شرع بینی وا شده

لاابالی گشته، بی پروا شده

شعر در مورد ریاکاری

ورنه تو که سغبه جفایی

تن در دادم برو جفا کن

در جمله همیشه با سنایی

کاری که کنی تو بی ریا کن

شعری در مورد ریاکاری

سرمه چشم ماست خاک درش

غیر از این خاک توتیا هیچ است

بی ریا یار نعمت الله شو

رو رها کن ریا ریا هیچ است

شعر در مورد ریاکاری

سیه شد از ریا

روزم بده آب ریا سوزم

به جانت گر دوصد خرمن ریا

یک جو به کار آید

شعر در مورد ریاکار

روی همگان چونکه به محراب ریا بود

من پشت برین روی و ریا کردم و رفتم

پای دلم از هر هوسی سلسله ای داشت

از پای دل آن سلسله وا کردم و رفتم

شعر در مورد ریاکاران

دعوی پیر خرابات به حق بود، به حق

عمل شیخ مناجات ریا بود، ریا

هر که جز مهر تو اندوخت هوس بود، هوس

آن که جز عشق تو ورزید هوا بود، هوا

شعر در مورد افراد ریاکار

تا ز اخلاص و ریا بیرون شدم

جان اخلاص و ریا اقبال عشق

گر بگردد آفتاب از ضعف نیست

نقل کرد از جا به جا اقبال عشق

شعر درباره ریاکاری

گر کند واعظ چنین عمامه خود را بزرگ

خواهد از برف ریا محراب و منبر شد سفید

چون توانم رفت نزدیکش، که از یک تیر راه

نامه ام نتواند از بال کبوتر شد سفید

شعری درباره ریاکاری

در صف اهل ریا از همه کس در پیش است

چون علم هر که عصایی و ردایی دارد

مژه بر هم نزد آیینه ز اندیشه چشم

خواب راحت نکند هر که صفایی دارد

شعری در مورد ریاکاران

هر کس که در نماز به روی و ریا رود

بر پشت بام کعبه به کسب هوا رود

بر عشق رهروی که کند عقل اختیار

از خضر بگسلد ز پی نقش پا رود

شعری در مورد افراد ریاکار

تا کی ز روی و ریا بت ساختن ز هوا

زین پس به بتکده ها مرد مقامریم

گر دی به صومعه در، مرد خلیل بدم

امروز پیش مغان چون گبر آزریم

شعر درمورد ریاکاری

سبحه در دست و دعا بر لب و سجاده به دوش

پی تزویر و ریا تازه مسلمان شده ایم

نفس ازین بیش توانایی تقصیر نداشت

عقل پنداشت که از کرده پشیمان شده ایم

اس ام اس خیلی غمگین و دلشکسته

یادمان باشد

اگر خاطرمان تنها ماند طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم

که در این بحر دو رنگی و ریا دگر حتی طلب آب ز دریا نکنیم

شعر حافظ در مورد ریاکاران

خانه پرست از ریا رفت و به کعبه کرد جا

کعبه ماست هر کجا باده پرست می رود

گیسوی حور اگر بود دام فسون ز قید آن

مرغ که جست می پرد صید که رست میرود

شعر درباره ریاکاری

ای پارسای کعبه رو عزم سر آن کو مکن

راه ریا گم میکنی در قبله ما رو مکن

رسم بتانست ای پری دین کاهی و ایمان بری

اما تو قدسی جوهری با این صفتها خو مکن

شعر درباره ریاکاران

گر از روی غلط وقتی به راهم پیشباز افتی

دعایی بی غرض بشنو، سلامی بی ریا بستان

دلم یک بوسه میخواهد ز لعل شکرین تو

اگر بوسی دلی ارزد، ز من جان بی بها بستان