دور بینی

دور بینی؛ علائم و نشانه ها برای تشخیص دور بینی چشم همگی در سایت فال و خواب . امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.

دوربینی (هایپروپیا)

دوربینی یا هایپروپیا یک عارضه شایع چشمی است که در آن فرد می‌تواند اشیاء دور را به وضوح ببیند، اما اشیاء نزدیک تار به نظر می‌رسند. این مشکل زمانی رخ می‌دهد که نور ورودی به چشم، به جای اینکه دقیقاً روی شبکیه متمرکز شود، در پشت شبکیه متمرکز می‌شود. دلایل اصلی دوربینی شامل کوتاه بودن طول کره چشم یا تخت بودن بیش از حد قرنیه است. در برخی موارد، عدسی چشم نیز ممکن است قدرت کافی برای تمرکز نور را نداشته باشد. علائم دوربینی می‌تواند شامل خستگی چشم، سردرد، تاری دید هنگام مطالعه یا کار با کامپیوتر، و مشکل در تمرکز روی اشیاء نزدیک باشد. این عارضه می‌تواند در هر سنی بروز کند، اما اغلب در کودکان خردسال دیده می‌شود و با افزایش سن ممکن است بدتر شود. تشخیص دوربینی معمولاً با یک معاینه جامع چشم توسط چشم پزشک صورت می‌گیرد.

قطره برای درمان دوربینی چشم

در حال حاضر، هیچ قطره چشمی وجود ندارد که به طور مستقیم برای درمان دوربینی چشم (هایپروپیا) استفاده شود. قطره‌های چشمی معمولاً برای درمان بیماری‌هایی مانند گلوکوم (آب سیاه)، خشکی چشم، عفونت‌ها یا التهاب‌ها طراحی شده‌اند و مکانیسم اثر آن‌ها برای اصلاح خطاهای انکساری چشم مانند دوربینی مناسب نیست. دوربینی یک مشکل ساختاری در چشم است که نیاز به تغییر مسیر تمرکز نور دارد. این تغییر معمولاً با عینک، لنزهای تماسی یا جراحی لیزر (مانند لیزیک یا PRK) انجام می‌شود. با این حال، در برخی موارد نادر، برای کودکان خردسال که دچار دوربینی شدید هستند، ممکن است از قطره‌های آتروپین برای فلج موقت عضلات مژگانی و کمک به تشخیص دقیق‌تر میزان دوربینی استفاده شود، اما این قطره‌ها درمانی برای خود دوربینی محسوب نمی‌شوند و فقط کاربرد تشخیصی دارند.

درمان دوربینی چشم بدون عینک

درمان دوربینی چشم بدون عینک عمدتاً از طریق روش‌های جراحی انکساری امکان‌پذیر است. محبوب‌ترین و مؤثرترین این روش‌ها، جراحی لیزری چشم مانند لیزیک (LASIK) و PRK (Photorefractive Keratectomy) هستند. در این جراحی‌ها، شکل قرنیه چشم با استفاده از لیزر تغییر داده می‌شود تا نور به درستی روی شبکیه متمرکز شود. لیزیک شامل ایجاد یک فلپ نازک در قرنیه و سپس اصلاح بافت زیرین است، در حالی که در PRK، لایه بالایی قرنیه (اپی‌تلیوم) برداشته می‌شود و سپس لیزر به طور مستقیم روی سطح قرنیه اعمال می‌شود. روش‌های دیگری نیز برای اصلاح دوربینی وجود دارد، از جمله لنزهای داخل چشمی (IOLs)، که برای افرادی مناسب است که کاندید مناسبی برای جراحی لیزر نیستند یا دچار کاتاراکت (آب مروارید) هستند. در این روش، عدسی طبیعی چشم با یک عدسی مصنوعی جایگزین می‌شود. همچنین، برخی تحقیقات در حال بررسی روش‌هایی مانند کراتوپلاستی هدایتی (Conductive Keratoplasty – CK) هستند که با استفاده از امواج رادیویی، قرنیه را تغییر شکل می‌دهند، اما این روش‌ها کمتر رایج هستند و معمولاً برای درجات خفیف دوربینی استفاده می‌شوند.

درمان دوربینی چشم با طب سنتی

درمان دوربینی چشم با طب سنتی شامل طیف وسیعی از رویکردها و باورها است که اغلب بر پایه اصلاح رژیم غذایی، استفاده از گیاهان دارویی، تمرینات چشمی، و تغییر سبک زندگی استوار هستند. از دیدگاه طب سنتی، سلامت چشم با سلامت کلی بدن و تعادل انرژی‌ها و اخلاط مرتبط است. برخی از رایج‌ترین توصیه‌ها شامل مصرف غذاهای غنی از ویتامین A (مانند هویج، اسفناج، و سایر سبزیجات برگ سبز)، ویتامین C، و آنتی‌اکسیدان‌ها است که گفته می‌شود به سلامت عمومی چشم کمک می‌کنند. همچنین، استفاده از دمنوش‌های گیاهی مانند دمنوش رازیانه، بابونه یا چای سبز برای کاهش خستگی چشم و تقویت بینایی توصیه می‌شود. تمرینات چشمی مانند تمرین پالمینگ (پوشاندن چشم‌ها با کف دست گرم)، چرخش چشم، و تمرکز بر اشیاء در فواصل مختلف، نیز در طب سنتی برای تقویت عضلات چشم و بهبود انعطاف‌پذیری بینایی مطرح شده‌اند. ماساژ اطراف چشم و نقاط طب فشاری نیز به عنوان روش‌هایی برای افزایش گردش خون و کاهش تنش در ناحیه چشم به کار می‌روند. با این حال، لازم به تأکید است که هیچ شواهد علمی قاطعی وجود ندارد که نشان دهد طب سنتی می‌تواند به طور مستقیم ساختار چشم را تغییر داده و دوربینی را درمان کند. این روش‌ها ممکن است به بهبود سلامت کلی چشم و کاهش علائم کمک کنند، اما نمی‌توانند جایگزین روش‌های درمانی پزشکی مانند عینک، لنز تماسی یا جراحی شوند که به طور مشخص خطای انکساری را اصلاح می‌کنند. بنابراین، همواره توصیه می‌شود قبل از شروع هرگونه درمان سنتی، با یک چشم پزشک مشورت شود.

درمان خانگی دوربینی چشم

درمان خانگی دوربینی چشم بیشتر بر روی کاهش علائم، پیشگیری از تشدید آن، و حفظ سلامت عمومی چشم تمرکز دارد تا درمان ریشه‌ای خود دوربینی. همانطور که پیشتر اشاره شد، دوربینی یک مشکل ساختاری است که با روش‌های خانگی قابل اصلاح نیست. با این حال، برخی اقدامات می‌توانند به مدیریت علائم و بهبود راحتی چشم کمک کنند: استراحت منظم چشم: هنگام مطالعه یا کار طولانی با صفحه نمایش، هر ۲۰ دقیقه به مدت ۲۰ ثانیه به شیئی در فاصله ۲۰ فوتی نگاه کنید (قانون ۲۰-۲۰-۲۰). این کار به کاهش خستگی چشم و خشکی چشم کمک می‌کند. نورپردازی مناسب: اطمینان حاصل کنید که فضای مطالعه یا کار شما دارای نور کافی و مناسب است تا فشار روی چشم‌ها به حداقل برسد. رژیم غذایی سالم: مصرف غذاهای غنی از ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها مانند هویج، اسفناج، بلوبری، ماهی‌های چرب حاوی امگا-۳ و مرکبات می‌تواند به حفظ سلامت عمومی شبکیه و چشم کمک کند. هیدراته نگه داشتن بدن: نوشیدن آب کافی می‌تواند به جلوگیری از خشکی چشم کمک کند. اجتناب از مالش چشم: مالش زیاد چشم می‌تواند منجر به تحریک و تشدید علائم شود. کمپرس آب گرم یا سرد: قرار دادن کمپرس آب گرم یا سرد روی چشم‌ها می‌تواند به تسکین خستگی و کاهش پف چشم کمک کند. تمرینات چشمی ساده: انجام حرکاتی مانند پلک زدن منظم، چرخش آرام چشم‌ها، و تمرکز متناوب بر اشیاء دور و نزدیک، ممکن است به تقویت عضلات چشم و بهبود گردش خون کمک کند. محدود کردن زمان استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی: خیره شدن طولانی مدت به گوشی موبایل، تبلت یا کامپیوتر می‌تواند منجر به خستگی دیجیتالی چشم و تشدید علائم دوربینی شود. این روش‌های خانگی می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به دوربینی کمک کنند، اما تأکید می‌شود که اینها جایگزین عینک، لنزهای تماسی یا جراحی برای اصلاح بینایی نیستند و برای تشخیص و درمان صحیح، مراجعه به چشم پزشک ضروری است.

علت ضعیف شدن دوربینی چشم

ضعیف شدن دوربینی چشم به معنای افزایش شدت هایپروپیا یا بروز آن در سنین بالاتر است. این وضعیت معمولاً به دلیل تغییرات طبیعی در چشم با افزایش سن، یا وجود برخی عوامل ژنتیکی و محیطی رخ می‌دهد. دلایل اصلی ضعیف شدن دوربینی عبارتند از:

کوتاه بودن طول کره چشم: این شایع‌ترین علت دوربینی است. اگر کره چشم کوتاه‌تر از حد معمول باشد، نور قبل از رسیدن به شبکیه در پشت آن متمرکز می‌شود.

تخت بودن بیش از حد قرنیه: قرنیه بخشی شفاف و جلویی چشم است که وظیفه اصلی آن تمرکز نور است. اگر قرنیه بیش از حد تخت باشد، قدرت شکست نور کافی نخواهد داشت و تمرکز نور در پشت شبکیه اتفاق می‌افتد.

مشکل در عدسی چشم: عدسی چشم وظیفه تنظیم دقیق تمرکز نور را بر عهده دارد. اگر عدسی چشم قدرت کافی برای تغییر شکل و افزایش تمرکز نور (به ویژه برای دید نزدیک) را نداشته باشد، می‌تواند منجر به دوربینی شود. این مشکل با افزایش سن و کاهش انعطاف‌پذیری عدسی تشدید می‌شود که به آن پیرچشمی (presbyopia) می‌گویند. پیرچشمی به طور خاص به معنای ناتوانی چشم در تمرکز بر اشیاء نزدیک به دلیل سخت شدن عدسی است که اغلب با دوربینی اشتباه گرفته می‌شود یا همراه با آن رخ می‌دهد.

ژنتیک: دوربینی اغلب در خانواده‌ها ارثی است، به این معنی که اگر والدین شما دوربینی داشته باشند، احتمال ابتلای شما نیز بیشتر است.

افزایش سن: با بالا رفتن سن، عدسی چشم سفت‌تر و کمتر انعطاف‌پذیر می‌شود، که این امر توانایی آن را برای تمرکز بر اشیاء نزدیک کاهش می‌دهد و می‌تواند دوربینی موجود را تشدید یا باعث بروز آن شود (پیرچشمی).

برخی بیماری‌ها یا داروها: در موارد نادر، برخی بیماری‌ها مانند دیابت یا مصرف برخی داروها می‌توانند بر بینایی و احتمالاً بر دوربینی تأثیر بگذارند.

به طور خلاصه، ضعیف شدن دوربینی عمدتاً به دلیل اختلال در نسبت بین طول کره چشم و قدرت تمرکز قرنیه و عدسی است که می‌تواند از بدو تولد وجود داشته باشد یا با گذشت زمان و افزایش سن تشدید شود.

دوربینی چشم یعنی چه؟

دوربینی چشم (هایپروپیا یا هایپرمتروپیا) یک خطای انکساری رایج است که در آن فرد می‌تواند اشیاء دور را به وضوح ببیند، اما اشیاء نزدیک برای او تار به نظر می‌رسند. این مشکل زمانی اتفاق می‌افتد که نور ورودی به چشم، به جای اینکه دقیقاً روی شبکیه (پرده حساس به نور در پشت چشم) متمرکز شود، در پشت شبکیه متمرکز می‌گردد. این وضعیت می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد:

کره چشم کوتاه: شایع‌ترین دلیل این است که کره چشم کمی کوتاه‌تر از حد معمول است.

قرنیه تخت: قرنیه (لایه شفاف جلویی چشم) ممکن است بیش از حد تخت باشد و نتواند نور را به اندازه کافی خم کند تا روی شبکیه متمرکز شود.

عدسی ضعیف: در برخی موارد، عدسی چشم ممکن است قدرت کافی برای تمرکز نور را نداشته باشد.

افراد مبتلا به دوربینی ممکن است در دید نزدیک دچار مشکل شوند و برای تمرکز بر روی کتاب، صفحه موبایل یا کامپیوتر دچار فشار چشمی، خستگی، یا سردرد شوند. در کودکان خردسال، دوربینی خفیف معمولاً طبیعی است و به مرور زمان با رشد چشم بهبود می‌یابد. با این حال، دوربینی شدید در کودکان می‌تواند منجر به مشکلات دیگری مانند تنبلی چشم (آمبلیوپی) یا انحراف چشم (استرابیسم) شود. دوربینی با استفاده از عینک، لنزهای تماسی یا جراحی‌های اصلاح بینایی مانند لیزیک قابل درمان است.

آیا دوربینی چشم قابل درمان است؟

بله، دوربینی چشم (هایپروپیا) قابل درمان است، به این معنی که می‌توان آن را به طور موثری اصلاح کرد تا فرد بتواند دید واضحی داشته باشد و نیازی به عینک یا لنز تماسی نداشته باشد یا نیاز خود را به شدت کاهش دهد. روش‌های اصلی درمان دوربینی عبارتند از:

عینک: ساده‌ترین و رایج‌ترین روش برای اصلاح دوربینی استفاده از عینک با عدسی‌های محدب (همگرا) است. این عدسی‌ها نور را قبل از ورود به چشم به گونه‌ای خم می‌کنند که دقیقاً روی شبکیه متمرکز شود.

لنزهای تماسی: لنزهای تماسی نیز مانند عینک عمل می‌کنند و نور را به درستی روی شبکیه متمرکز می‌کنند. آن‌ها به طور مستقیم روی قرنیه قرار می‌گیرند و برای بسیاری از افراد، گزینه راحت‌تری نسبت به عینک هستند.

جراحی‌های اصلاح بینایی (جراحی انکساری): این جراحی‌ها هدفشان تغییر دائمی شکل قرنیه یا جایگزینی عدسی چشم است تا نور به طور طبیعی روی شبکیه متمرکز شود. مهمترین انواع این جراحی‌ها عبارتند از:لیزیک (LASIK): در این روش، با استفاده از لیزر، شکل قرنیه تغییر داده می‌شود. لیزیک یکی از محبوب‌ترین روش‌ها برای اصلاح دوربینی و سایر خطاهای انکساری است.

PRK (Photorefractive Keratectomy): مشابه لیزیک است، اما بدون ایجاد فلپ قرنیه. در این روش، لیزر مستقیماً روی سطح قرنیه اعمال می‌شود.

لنزهای داخل چشمی (IOLs): در مواردی که دوربینی بسیار شدید است یا فرد کاندید مناسبی برای لیزر نیست (مثلاً به دلیل آب مروارید)، می‌توان عدسی طبیعی چشم را با یک عدسی مصنوعی داخل چشمی جایگزین کرد.

انتخاب بهترین روش درمانی به شدت دوربینی، سلامت چشم، سن بیمار و سبک زندگی او بستگی دارد و باید با مشورت یک چشم‌پزشک متخصص تعیین شود.

درمان ضعیفی چشم بدون جراحی

درمان ضعیفی چشم (که می‌تواند شامل نزدیک‌بینی، دوربینی، یا آستیگماتیسم باشد) بدون جراحی عمدتاً از طریق استفاده از عینک و لنزهای تماسی صورت می‌گیرد. این روش‌ها، رایج‌ترین و ایمن‌ترین راه‌حل‌ها برای اصلاح خطاهای انکساری چشم هستند و به میلیاردها نفر در سراسر جهان کمک می‌کنند تا دید واضحی داشته باشند. عینک با استفاده از عدسی‌های مخصوص، نور را قبل از رسیدن به چشم به گونه‌ای خم می‌کند که دقیقاً روی شبکیه متمرکز شود و تصویری واضح ایجاد کند. این روش ساده، غیرتهاجمی و قابل تنظیم است و در صورت تغییر نمره چشم می‌توان عدسی‌ها را به راحتی تعویض کرد. لنزهای تماسی نیز کارکردی مشابه عینک دارند، اما مستقیماً روی قرنیه چشم قرار می‌گیرند. آن‌ها گزینه‌ای محبوب برای افرادی هستند که به دلایل زیبایی یا فعالیت‌های ورزشی، تمایلی به استفاده از عینک ندارند. لنزها در انواع مختلفی مانند یکبار مصرف روزانه، ماهانه و حتی لنزهای طولانی‌مدت موجود هستند. برای برخی از انواع ضعیفی چشم، به ویژه نزدیک‌بینی در کودکان، ارتوکراتولوژی (Ortho-K) نیز یک گزینه درمانی بدون جراحی است. در این روش، لنزهای تماسی مخصوصی شب‌ها هنگام خواب استفاده می‌شوند که به طور موقت شکل قرنیه را تغییر می‌دهند تا فرد در طول روز بدون نیاز به عینک یا لنز تماسی دید واضحی داشته باشد. این روش می‌تواند پیشرفت نزدیک‌بینی را در کودکان کُند کند، اما تأثیر آن موقتی است و نیاز به استفاده منظم از لنزها دارد. در نهایت، گرچه این روش‌ها ضعیفی چشم را درمان نمی‌کنند، اما بینایی را به طور موثر اصلاح می‌کنند.

معجزه درمان ضعیفی چشم

صحبت از “معجزه درمان ضعیفی چشم” معمولاً به روش‌هایی اشاره دارد که به طور کامل و دائمی نیاز به عینک یا لنز تماسی را از بین می‌برند، و این مفهوم بیشتر در زمینه جراحی‌های اصلاح بینایی صدق می‌کند تا روش‌های درمانی بدون جراحی. جراحی‌هایی مانند لیزیک (LASIK) و PRK را می‌توان به نوعی “معجزه” نامید زیرا توانسته‌اند زندگی میلیون‌ها نفر را با فراهم آوردن دید واضح بدون نیاز به وسایل کمکی، متحول کنند. در این جراحی‌ها، با استفاده از لیزر، شکل قرنیه چشم به دقت تغییر داده می‌شود تا نور به طور صحیح روی شبکیه متمرکز شود. این فرآیند، خطاهای انکساری مانند نزدیک‌بینی، دوربینی و آستیگماتیسم را اصلاح می‌کند و به بیماران امکان می‌دهد تا سال‌ها و حتی دهه‌ها از دید بهبود یافته لذت ببرند. پیشرفت‌های تکنولوژیکی در این زمینه به حدی رسیده که دقت و ایمنی این عمل‌ها به شدت افزایش یافته است. علاوه بر جراحی‌های لیزری، کاشت لنزهای داخل چشمی (IOLs)، به خصوص در مواردی که ضعیفی چشم بسیار شدید است یا فرد دچار آب مروارید است، نیز می‌تواند نتایج شگفت‌انگیزی در بهبود بینایی ایجاد کند. اگرچه کلمه “معجزه” ممکن است بار اغراق‌آمیزی داشته باشد، اما برای بسیاری از افرادی که سال‌ها از وابستگی به عینک یا لنز رنج برده‌اند، نتایج این جراحی‌ها تجربه‌ای واقعاً متحول‌کننده و نزدیک به معجزه است. با این حال، مهم است که قبل از هر اقدامی، فرد با چشم‌پزشک مشورت کند تا بهترین گزینه درمانی را با توجه به شرایط خاص خود پیدا کند.

چشم دوربین و نزدیک بین

چشم دوربین (Hyperopia) و چشم نزدیک‌بین (Myopia) دو نوع از رایج‌ترین خطاهای انکساری چشم هستند که در توانایی چشم برای تمرکز صحیح نور بر روی شبکیه تفاوت دارند.

در چشم دوربین (هایپروپیا)، فرد می‌تواند اشیاء دور را به وضوح ببیند، اما اشیاء نزدیک برای او تار به نظر می‌رسند. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که نور ورودی به چشم، به جای اینکه دقیقاً روی شبکیه متمرکز شود، در پشت شبکیه متمرکز می‌گردد. دلیل اصلی آن معمولاً کوتاه بودن طول کره چشم یا تخت بودن بیش از حد قرنیه است. افراد دوربین ممکن است برای دید نزدیک دچار خستگی چشم، سردرد و مشکل در مطالعه شوند.

در مقابل، در چشم نزدیک‌بین (مایوپیا)، فرد می‌تواند اشیاء نزدیک را به وضوح ببیند، اما اشیاء دور برای او تار و مبهم به نظر می‌رسند. این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که نور ورودی به چشم، به جای اینکه روی شبکیه متمرکز شود، در جلوی شبکیه متمرکز می‌گردد. دلایل اصلی آن معمولاً بلندتر بودن طول کره چشم از حد معمول یا انحنای بیش از حد قرنیه یا عدسی است. افراد نزدیک‌بین اغلب برای دیدن تابلوهای خیابان، تلویزیون یا تشخیص چهره افراد از دور دچار مشکل می‌شوند.

هر دو عارضه با عینک (عدسی‌های محدب برای دوربینی و مقعر برای نزدیک‌بینی)، لنزهای تماسی، و جراحی‌های اصلاح بینایی مانند لیزیک قابل درمان هستند. تفاوت اساسی بین این دو، در نقطه‌ای است که نور در چشم متمرکز می‌شود و در نتیجه، نوع عدسی مورد نیاز برای اصلاح آن‌ها متفاوت است.

آیا چشم ضعیف شده خوب می‌شود؟

پاسخ به این سوال بستگی به نوع و علت ضعیفی چشم دارد. به طور کلی، ضعیفی‌های چشم ناشی از خطاهای انکساری مانند نزدیک‌بینی (مایوپیا)، دوربینی (هایپروپیا) و آستیگماتیسم، خودبه‌خود “خوب نمی‌شوند”. این موارد به دلیل شکل خاص کره چشم یا قرنیه ایجاد می‌شوند و یک نقص ساختاری محسوب می‌شوند که با گذشت زمان یا تغییر سبک زندگی به طور طبیعی از بین نمی‌روند.

با این حال، این به معنی ناامیدی نیست! این نوع ضعیفی‌ها کاملاً قابل اصلاح و کنترل هستند و می‌توان با روش‌های مختلفی دید واضح را به دست آورد:

عینک و لنزهای تماسی: این‌ها رایج‌ترین و غیرتهاجمی‌ترین روش‌ها برای اصلاح فوری بینایی هستند. آن‌ها نور را به گونه‌ای تنظیم می‌کنند که به درستی روی شبکیه متمرکز شود.
جراحی‌های اصلاح بینایی: روش‌هایی مانند لیزیک، PRK و اسمایل می‌توانند با تغییر دائمی شکل قرنیه، خطای انکساری را برطرف کنند و در بسیاری از موارد نیاز به عینک یا لنز را از بین ببرند.
پیرچشمی (Presbyopia): این یک نوع “ضعیفی دید نزدیک” است که با افزایش سن (معمولاً پس از ۴۰ سالگی) و به دلیل سفت شدن عدسی طبیعی چشم رخ می‌دهد. پیرچشمی نیز خودبه‌خود خوب نمی‌شود، اما با عینک مطالعه، لنزهای چند کانونی یا برخی جراحی‌ها قابل اصلاح است.
در برخی موارد نادر، اگر ضعیفی چشم ناشی از یک بیماری موقتی (مانند قند خون کنترل نشده که می‌تواند بینایی را به طور موقت تحت تاثیر قرار دهد) باشد، با درمان بیماری اصلی، بینایی ممکن است بهبود یابد. اما برای خطاهای انکساری رایج، “خوب شدن” به معنای “برطرف شدن نیاز به اصلاح بینایی” است که عمدتاً از طریق فناوری‌های پزشکی نوین امکان‌پذیر است.

جدیدترین روش درمان نزدیک بینی چشم

جدیدترین روش‌های درمان نزدیک‌بینی (مایوپیا) فراتر از عینک و لنز تماسی، عمدتاً بر روی جراحی‌های پیشرفته اصلاح بینایی و روش‌های کنترل پیشرفت نزدیک‌بینی تمرکز دارند.

در زمینه جراحی، علاوه بر لیزیک (LASIK) و PRK که همچنان از رایج‌ترین و مؤثرترین روش‌ها هستند، اسمایل (SMILE – Small Incision Lenticule Extraction) به عنوان یکی از جدیدترین تکنیک‌ها مطرح شده است. در جراحی اسمایل، یک برش بسیار کوچک (حدود ۲ تا ۴ میلی‌متر) روی قرنیه ایجاد می‌شود و سپس یک لنتیکول (قطعه کوچکی از بافت قرنیه) که توسط لیزر فمتوثانیه ایجاد شده است، از طریق همین برش کوچک خارج می‌شود. این روش نسبت به لیزیک، تهاجم کمتری دارد، فلپ قرنیه ایجاد نمی‌کند و ممکن است خطر خشکی چشم پس از عمل را کاهش دهد.

علاوه بر جراحی، در بحث کنترل پیشرفت نزدیک‌بینی (به خصوص در کودکان)، روش‌های جدیدی ظهور کرده‌اند:

لنزهای تماسی چند کانونی (Multifocal Contact Lenses): این لنزها که در ابتدا برای پیرچشمی طراحی شده بودند، اکنون با تغییر طراحی، برای کُند کردن پیشرفت نزدیک‌بینی در کودکان استفاده می‌شوند.

قطره‌های آتروپین با دوز پایین: تحقیقات نشان داده‌اند که استفاده روزانه از قطره‌های آتروپین با غلظت بسیار پایین می‌تواند به طور موثری پیشرفت نزدیک‌بینی را در کودکان کاهش دهد.

لنزهای ارتوکراتولوژی (Ortho-K): این لنزهای تماسی مخصوص، شب‌ها هنگام خواب استفاده می‌شوند و به طور موقت شکل قرنیه را تغییر می‌دهند تا فرد در طول روز بدون نیاز به عینک یا لنز دید واضحی داشته باشد. Ortho-K نیز می‌تواند در کنترل پیشرفت نزدیک‌بینی در کودکان موثر باشد.
این روش‌های نوین، به خصوص در زمینه کنترل مایوپیا، امیدهای تازه‌ای را برای مدیریت و حتی کاهش نیاز به اصلاح بینایی در آینده فراهم کرده‌اند.

دوربینی در کودکان

دوربینی (هایپروپیا) در کودکان یک وضعیت بسیار شایع است و در بسیاری از موارد، بخش طبیعی از رشد و تکامل چشم محسوب می‌شود. در بدو تولد، تقریباً تمام نوزادان تا حدی دوربین هستند، چرا که کره چشم آن‌ها هنوز به طور کامل رشد نکرده و کوتاه‌تر از حد معمول است. با افزایش سن کودک، کره چشم رشد می‌کند و طول آن افزایش می‌یابد و این دوربینی خفیف به طور طبیعی کاهش یافته و از بین می‌رود.

با این حال، در برخی موارد، دوربینی ممکن است شدیدتر باشد یا با رشد کودک کاهش نیابد. در چنین شرایطی، دوربینی می‌تواند منجر به مشکلاتی شود:

تنبلی چشم (آمبلیوپی): اگر یکی از چشم‌ها دوربین‌تر از دیگری باشد یا دوربینی در یک چشم بسیار شدید باشد، مغز ممکن است شروع به نادیده گرفتن تصویر تاری که از آن چشم دریافت می‌کند، کند. این وضعیت می‌تواند منجر به تنبلی چشم شود که اگر به موقع درمان نشود، می‌تواند منجر به کاهش دائمی بینایی در آن چشم گردد.
انحراف چشم (استرابیسم یا لوچی): در برخی موارد، برای غلبه بر تاری دید ناشی از دوربینی، کودکان ممکن است بیش از حد تلاش کنند تا تمرکز کنند. این تلاش بیش از حد می‌تواند باعث شود که یک یا هر دو چشم به سمت داخل منحرف شوند (نوعی لوچی).
خستگی چشم و سردرد: اگر کودک برای دیدن واضح، به خصوص در فعالیت‌های نزدیک مانند مطالعه یا نقاشی، مجبور باشد بیش از حد تلاش کند، ممکن است دچار خستگی چشم، درد در اطراف چشم‌ها یا سردرد شود.
تشخیص و درمان زودهنگام دوربینی در کودکان بسیار حیاتی است. چشم‌پزشکان با انجام معاینات منظم و استفاده از قطره‌های چشمی برای گشاد کردن مردمک و فلج موقت عضلات تمرکز (سیکلوپلژی)، میزان دقیق دوربینی را تعیین می‌کنند. درمان معمولاً با تجویز عینک آغاز می‌شود. عینک‌ها به نور کمک می‌کنند تا به درستی روی شبکیه متمرکز شود و از بروز تنبلی چشم یا انحراف چشم جلوگیری می‌کنند. در برخی موارد، ممکن است نیاز به استفاده از پچ چشمی (برای درمان تنبلی چشم) یا جراحی (برای اصلاح انحراف چشم) نیز باشد. با درمان مناسب، بیشتر کودکان دوربین می‌توانند بینایی عالی و طبیعی داشته باشند.