ثنا و حمد بی‌پایان خدا را

که صنعش در وجود آورد ما را

الها قادرا پروردگارا

کریما منعما آمرزگارا

چه باشد پادشاه پادشاهان

اگر رحمت کنی مشتی گدا را

خداوندا تو ایمان و شهادت

عطا دادی به فضل خویش ما را

وز انعامت همیدون چشم داریم

که دیگر باز نستانی عطا را

از احسان خداوندی عجب نیست

اگر خط درکشی جرم و خطا را

خداوندا بدان تشریف عزت

که دادی انبیا و اولیا را

بدان مردان میدان عبادت

 ثنا ماند از آن نامور در کتاب

تو را هم ثنا ماند و هم ثواب

مباد با کس دیگر ثنا و دشنامش

که هر دو آب حیاتست پخته و خامش

خمار باده او خوشترست یا مستی

که باد تا به ابد جان‌های ما جامش

ستم ز عدل ندانم ز مستی ستمش

مرا مپرس ز عدل و ز لطف و انعامش

جفای او که روان گریزپای مرا

حریف مرغ وفا کرد دانه و دامش

بسی بهانه روانم نمود تا نرود

کشید جانب اقبال کام و ناکامش

طرب نخواهد آن کس که درد او بشناخت

نشان نماند او را که بشنود نامش

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

 آن راکه افتخار دعاو ثنا بدوست

ناید ثنا ستوده و نبود دعا روا

 سوی دعا شدم ز ثنا زانکه خوشترست

پایان این ثنا به دعا یابد اشتمال

 شایسته صدر تو ثنا آمد و نامد

کان کس که ثنا گفتت دانست و ندانست

 بیمن آنکه ثنا را سنا بیفزاید

نثار مدح و قبول ثنا مبارک باد

 ترک این عالم فنا گویی

ملک جاوید را ثنا گویی

 جوانبخت شاها غلام تو وحشی

غلام ثناگر غلام ثنا خوان

 مد دریای مکرمت نکند

تا به جوی ثنا برون ناید

 بخشش تو به قدر همت توست

نه به قدر ثنا فرستادی

 سریر شهنشاه را بوسه داد

زبان دعا و ثنا برگشاد

اگر بر خاک افلاطون بخوانند

ثنا خواند مرا خاک فلاطون

 به غزل یافتم همی احسنت

به ثنا یافتم همی احسان

 گشت شهزاده دوم پیدا

کاولش کردم آن ثنا خوانی

 که از بهر بخشش نگویم ثنا

تو را ای به بخشش زمین و زمان

 همه هنر بگذارد کنون هنرپیشه

همه ثنا بنوردد کنون ثناگستر

 تا به هر محفلت دعا گویم

تا به هر مجلست ثنا خوانم

سخاوت نشان گر ثنا بایدت

که بار درخت سخاوت ثناست